Grenzlandring 2015

Het was donderdag 6 augustus 2015. Eerder die dag was ik vertrokken vanuit Francorchamps. Mijn vakantie zat er bijna op, doch er stond nog één klein uitstapje gepland. Daarvoor stak ik in de buurt van Roermond de grens met duitsland over, op weg naar het stadje Wegberg. Daar was in de jaren 50 een razendsnel stratencircuit genaamd de Grenzlandring.

Mijn eerste bezoek aan de Grenzlandring

De eerste keer dat ik de Grenzlandring bezocht was in het voorjaar van 2004. Ik had toen pas een VW Corrado G60 waarmee ik mij prima vermaakte op de Duitse Autobahn. Zie ook mijn blog “Grenzlandring 2004“. Op de terugweg van een bezoekje aan de Nürburgring had ik de Grenzlandring nog even aangedaan. Bij schemerlicht maakte ik toen een fotoreportage van een complete ronde.

Dit keer was het overdag en volop zomer. De VW Corrado is inmiddels vervangen door een Mazda MX 3 V6. Na een korte rit over de Autobahn nam ik nabij Wegberg de afrit. Meteen bij de eerste kruising zag ik allemaal politie. Een agent gebaarde mij dat ik rechtsaf moest slaan, een straat in die geheel was afgezet. Daar moest ik achteraan een rij auto’s aansluiten.

In de Politiefuik

Het was mij wel duidelijk dat ik in een grote politiecontrole was terechtgekomen. Gezien het feit dat ik in een rij stond vreesde ik even dat het weleens erg lang zou kunnen duren. Doch dat viel mee. Onmiddellijk kwam er een agent naar me toe die vroeg of ik Duits sprak. En aangezien ik deze taal vloeiend spreek kon ik dat bevestigen.

Zijn volgende vraag was of ik drugs gebruik, hetgeen ik met “nein” kon beantwoorden. Vervolgens vroeg hij beleefd of hij in de auto mocht kijken. Terwijl hij dat deed vroeg hij nog waar ik vandaan kwam en met welk doel ik onderweg was. ik vertelde dat ik die dag uit Francorchamps was vertrokken. “Bei der Rennstrecke” zei ik er nog bij. Doch hij haalde zijn schouders op. Blijkbaar geen autosportfan, maar zelfs dan zou je mijns inziens toch van Spa-Francorchamps moeten hebben gehoord.

Na dit korte oponthoud vervolg ik mijn weg richting Wegberg. Onderweg kom ik verschillende flitskasten tegen. Blijkbaar wordt de snelheidslimiet hier streng gehandhaafd. Ook wanneer ik aankom op de voormalige Grenzlandring staat er ter hoogte van Start/Finish een flitskast.

Flitskasten, lage snelheidslimieten en hooiwagens…

Hard rijden is er niet meer bij op wat ooit Europa’s snelste circuit was. Bijna overal gelden lage snelheidslimieten van 50 en 70 Km/h. Slechts op één stukje mag je nog 100 Km/h, de algemene maximum snelheid buiten de bebouwde kom in Duitsland, rijden.

Desondanks begon ik vol goede moed aan het filmen van een ronde. Doch op het “Erkelenzer Gerade” stuitte ik op de eerste hooiwagen. Er voorbij ging niet en dus was ik genoodzaakt de opname te staken en opnieuw te beginnen.

Helaas was het niet de enige hooiwagen die mijn opname zou verknoeien. Uiteindelijk moest ik 4 keer het bijna 10 Km lange pascours afleggen voor ik een behoorlijke ronde had gefilmd. En ook die ronde begon met een hooiwagen, doch gelukkig kon ik daar vrij snel aan voorbij zodat een 5e ronde niet noodzakelijk was.

Om te voorkomen dat het een saaie video zou worden waarbij ik met een gezapig gangetje voornamelijk rechtuit rijd heb ik de snelheid verdubbeld en er een muziekje onder gezet. Hieronder kun je het resultaat bekijken. Laat me a.u.b. in een commentaar hieronder weten wat je er van vindt.

Monument ongeluk Grenzlandring 1952

Na het filmen heb ik nog een bezoek gebracht aan het monument ter ere van de omgekomen toeschouwers bij een zwaar ongeluk in 1952. Op deze plek crashte Helmut Niedermayr op 31 augustus 1952 in het publiek. Daarbij kwamen 13 toeschouwers om het leven en raakten er 42 gewond. Meer hierover op de pagina over de Grenzlandring.

Op 31 augustus 2012 werd op deze plek een monument onthuld. Nadat ik dit op de foto heb gezet vertrek ik weer in de richting van de Nederlandse grens. Behalve dit monument is er niets dat nog aan de vroegere bestemming van dit stuk weg herinnerd.

Ik hoop dat jullie van deze blog hebben genoten en zou het erg waarderen wanneer jullie je waardering zouden uitdrukken in het schrijven van een reactie, of het delen van een link naar deze pagina via Sociale Media.

Herman Liesemeijer